شواهد موجود برای بررسی اثر بیوتین در کنترل و پیشگیری از ریزش مو به اندازه کافی وجود ندارد و شواهد موجود مبتنی بر مطالعات با سطح متوسط و ضعیف بوده‌اند. شواهد علمی موجود نشان می‌دهد مصرف مکمل بیوتین در افراد سالم، به احتمال زیاد تأثیری در کنترل و پیشگیری از ریزش مو ندارد. در افرادی که به علت بیماری‌های زمینه‌ای خاص یا عوارض درمان‌های به کار رفته در یک بیمار زمینه‌ای، دچار کمبود بیوتین شدید شده‌اند، مصرف مکمل بیوتین ممکن است در کنترل و درمان ریزش موی ناشی از بیماری زمینه‌ای یا عوارض درمان‌های بیماری زمینه‌ای، مفید باشد.

عنوان

تأثیر مکمل‌های بیوتین در درمان و پیشگیری از ریزش موی سر

خلاصه پاسخ

مقدمه

بیوتین که با نام ویتامین B۷ یا ویتامین H نیز شناخته می شود، یک ویتامین B محلول در آب است که به عنوان یک کوفاکتور ضروری برای چندین کربوکسیل درگیر در متابولیسم سلولی اسیدهای چرب، اسیدهای آمینه و گلوکونئوژنز عمل می‌کند. بیوتین همچنین یک فاکتور ضروری برای کربوکسیل‌های میتوکندریایی در ریشۀ مو است. در اواسط دهه ۱۹۸۰، مکمل‌سازی معمول بیوتین برای درمان ریزش مو مطرح شد که بیشتر بر پایۀ مطالعات حیوانی بود. ارزش صنعت مکمل‌های غذایی ایالات متحده در سال ۲۰۱۶ بالغ بر ۳۵میلیارد دلار تخمین زده می‌شود و صنعت مکمل‌های غذایی جهانی به ارزش نجومی ۱۰۴میلیارد دلار تخمین زده می‌شود. ردۀ مکمل‌های بیوتین نیز دارای محبوبیت زیادی در این بازار هستند. علی‌رغم عدم وجود شواهد علمی مبنی بر استفاده از بیوتین برای رشد مو یا بهبود کیفیت مو، افزایش مصرف بیوتین در دنیا قابلِ توجه است. بر اساس آمارها، ترکیب «بیوتین» + «مو» یکی از ترکیبات پر تکرار جستجو در گوگل می‌باشد.

روش کار

عنوان: تأثیر مصرف مکمل‌های بیوتین در درمان و پیشگیری از ریزش موی سر در افراد سالم

سؤال اولیه: آیا مصرف مکمل بیوتین (ویتامین B۷) در پیشگیری و یا درمان ریزش موی سر در افراد سالم مؤثر است؟

مشخصات سؤال:
جمعیت (Population): افراد بالغ سالم
مداخله (Intervention): مکمل بیوتین (ویتامین B7)
گروه مقایسه (Comparison): بدون مداخله
پیامد اصلی (Outcome): ریزش موی سر - کیفیت موی سر
طرح مطالعاتی (Design): مطالعات مروری

بانک های اطلاعاتی جستجو شده
Pub Med, Scopus, Google Scholar, Web of Sciences, Cochrane central, ICTRP

به علت یافت نشدن مرور کارکرین مرتبط با موضوع در زمان نوشتن این مقاله، برای این مطلب از مرور کاکرین مرتبط استفاده نشده است.

نتایج

تعداد منابع علمی و مقالات به‌دست آمده از هر یک از پایگاه‌های علمی جستجو شده:

بانک اطلاعاتی تعداد مستندات علمی به‌دست آمده
250 :Pub Med
503 :Scopus
19 :Google Scholar
193 :Web of Sciences
17 :Cochrane central
5 :ICTRP
987 :مجموع
602 :مجموع بعد از حذف موارد تکراری

*برای مشاهده‌ نتایج انتخاب مطالعات به پیوست ۱: (فلوچارت Prisma) مراجعه شود.
*برای مشاهده مشخصات مطالعات وارد شده به پیوست ۲: (Effect direction table) مراجعه شود.

نتیجه گیری

شواهد فعلی برای توصیه‌ استفاده از مکمل‌های بیوتین در زمینه‌های مربوط به پوست و مو کافی نیست. قبل از توصیه‌ عمومی به مصرف این مکمل‌ها، مطالعات کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی با حجم نمونه کافی لازم است تا ایمنی و اثربخشی این مداخلات را برای موضوعاتی مانند کنترل و پیشگیری از ریزش مو، مورد بررسی قرار دهند (Thompson 2021، قطعیت ۳+).

در حال حاضر مطالعه‌ای که تأییدکننده‌ تأثیر مستقیم بیوتین بر چرخه یا رشد فولیکول مو باشد، وجود ندارد. مطالعه‌ای که اثر مستقل بیوتین را بر ریزش مو مورد بررسی قرار داده باشد، انجام نشده است و مطالعات انجام شده در این زمینه، بیوتین را در ترکیب با سایر ریزمغذی‌ها مورد بررسی قرار داده‌اند. شواهدی که نشان دهد مکمل‌های بیوتین خوراکی، رشد مو را در غیاب کمبود بیوتین افزایش می‌دهند و یا اینکه نشان دهد استفاده از بیوتین به عنوان مکمل خوراکی، برای رشد مو مؤثر است، وجود ندارد. بیوتین ممکن است در افرادی که در معرض خطر کمبود این ویتامین هستند (بارداری و سوء جذب)، به عنوان یک مکمل غذایی در نظر گرفته شود؛ با این حال، بیماران باید در مورد اختلال‌های احتمالی تفسیر نتایج تست‌های آزمایشگاهی آموزش ببینند و از آن‌ها خواسته شود که در زمان مراجعه برای دریافت سایر خدمات سلامت، مصرف مکمل بیوتین را اطلاع دهند تا اثر آن در بررسی نتایج آزمایشگاهی، در نظر گرفته شود (Adelman, 2020، قطعیت ۲+).

با وجود اینکه شواهد نشان می‌دهد که کمبود بیوتین در بعضی بیماری‌ها، باعث ریزش مو می‌شود، اما هیچ اطلاعاتی بر پایه‌ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد مکمل بیوتین رشد مو را افزایش می‌دهد. همچنین با وجودی که ریزش مو، خارش پوست و ناخن‌های شکننده از نشانه‌های کمبود شدید بیوتین می‌باشند، استفاده از بیوتین در درمان اختلالات مو، پوست و ناخن، بر پایۀ شواهد موجود توصیه نمی‌شود. درواقع، توجیه استفاده از بیوتین برای درمان اختلالات پوست و مو تنها مبتنی بر گزارش‌های موردی در کودکان مبتلا به یک اختلال زمینه‌ای و یا مطالعات در حیوانات آزمایشگاهی بوده است (Almohanna, 2019، قطعیت ۲+).

با وجود ادعاهای طرح شده در رسانه‌های عمومی در مورد اثرات مفید بیوتین در جلوگیری از ریزش مو و افزایش مصرف مکمل‌های بیوتین در جامعه، تاکنون هیچ مطالعه کارآزمایی بالینی کنترل شده برای ارزیابی اثر مکمل بیوتین در آلوپسی (ریزش مو) انجام نشده است. از سوی دیگر این ادعا مطرح است که در بیمارانی که ایزوترتینوین یا والپروئیک اسید مصرف می‌کنند، سطح بیوتینیداز (آنزیم مسئول آزاد کردن بیوتین از غذا)، کاهش پیدا می‌کند و در نتیجه، افراد مبتلا به اختلالات رشد مو مرتبط با ایزوترتینوین و ثانویه به والپروئیک اسید ممکن است از مکمل بیوتین سود ببرند. شواهد فعلی، استفاده از مکمل بیوتین به عنوان یک مکمل برای کاهش ریزش مو را تنها در مواردی که کمبود بیوتین ناشی از یک بیماری زمینه‌ای ایجاد شده باشد، توصیه می‌کند. با این حال، کمبود بیوتین در یک رژیم غذایی متعادل و معمول کاملاً نادر است (Hosking 2019، قطعیت ۱+).

شواهد کافی برای اثر داشتن مصرف مکمل بیوتین در افراد سالم وجود ندارد. با وجودی که استفادۀ رایج از بیوتین به عنوان مکمل رشد مو و ناخن شایع است، اما تحقیقات نشان می‌دهد که اثرات بیوتین در این موارد محدود است. شواهد ضعیف نشان می‌دهند که در زمینۀ علل اکتسابی و ارثی کمبود بیوتین و همچنین آسیب‌ها، مانند سندرم ناخن شکننده یا موهای غیرقابل شانه شدن، مکمل بیوتین ممکن است مفید باشد، اما این نوع اختلالات بسیار نادر هستند ( Patel, 2017، قطعیت ۲+).

تاکنون (زمان مطالعه)، کارآزمایی تصادفی کنترل شده قابل اعتماد که به بررسی اثر مکمل بیوتین برای درمان ریزش مو انجام نشده و همچنین هیچ کارآزمایی تصادفی کنترل شده به بررسی تأثیر بیوتین بر کیفیت و کمیت مو در افراد انسانی نپرداخته است. به دلیل فقدان شواهد بالینی، استفاده از آن برای بهبود کمیت یا کیفیت مو در افراد سالم، توصیه نمی‌شود. در حال حاضر مصرف بالای مکمل‌های بیوتین در جامعه نامتناسب با شواهد علمی موجود در مورد اثر این مکمل بر کنترل و پیشگیری از ریزش مو یا افزایش کیفیت مو در افراد سالم می‌باشد در نتیجه ترویج استفاده از این مکمل برای درمان اختلالات مو درافراد سالم، دلیل مشخص و علمی ندارد (Soleymani, 2017، قطعیت 2+).

درمان با والپروئیک اسید ممکن است از طریق کاهش اولیه در فعالیت بیوتینیداز باعث آلوپسی (ریزش مو) شود. بیوتین ممکن است در معکوس کردن این نوع آلوپسی در نظر گرفته شود. تلوژن فلاوییوم مرتبط با ایزوترتینوین نیز می‌تواند به اثرات فعالیت بیوتینیداز نسبت داده شود. این نتایج نشان می‌دهد که بیوتین ممکن است به بهبود آلوپسی در انسان کمک کند، اما مشخص نیست که آیا در همۀ انواع آلوپسی یا تنها در برخی موارد کمک خواهد کرد یا خیر. تا به امروز هیچ کارآزمایی بالینی که اثربخشی بیوتین را در آلوپسی اندروژنیک یا هر نوع آلوپسی دیگری ارزیابی کرده باشد، انجام نشده است. همچنین سطوح بیوتینیداز به عنوان مکانیزم محتمل در آلوپسی اندرونیک بررسی نشده است (Famenini 2014، قطعیت +۱).

مطالعاتی معتبر برای تعیین ارتباط مکمل بیوتین با ریزش مو اندروژنیک انجام نشده است (Singal 2013، قطعیت ۱+). مطالعاتی برای تعیین بروز کمبود بیوتین حاشیه‌ای که می‌تواند به صورت ریزش مو بروز کند، موردنیاز است. تاکنون هیچ کارآزمایی بالینی که اثربخشی درمان بیوتین بر ریزش مو را نشان دهد انجام نشده است. همچنین در مطالعات آزمایشگاهی چگونگی تأثیر بیوتین بر کراتینوسیت‌های فولیکولی انسانی کشت داده شده، تبیین نشده است (Rogers 2007، قطعیت ۲+).

مقدار بیوتین و اسید فولیکی که برای رشد مو لازم هستند، معمولاً در رژیم غذایی طبیعی یک انسان سالم تأمین می‌شوند؛ بنابراین، اگر سوء تغذیه یا بیماری‌های زمینه‌ای که موجب عدم جذب می‌شوند، وجود نداشته باشد احتمالاً مصرف مکمل غذایی بیوتین به رشد مو کمکی نمی‌کند. بیشتر مبنای توصیه مکمل بیوتین برای افراد دچار ریزش مو بر اساس شواهد مربوط به ایمنی (safety) بیوتین است و نه بر اساس اثربخشی بیوتین در درمان ریزش مو. اما توصیه‌های لازم به بیماران برای مصرف یک محصول در درمان ریزش مو باید بر مبنای نتایج مطالعات معتبر و تست‌های لازم که محصول توصیه شدۀ آنها، آن را با موفقیت گذرانده باشد. با توجه به تعداد زیاد محصولات تجاری و غیر مؤثر در بازار برای درمان ریزش مو، انتظارات افراد از این محصولات، باید واقعی باشد و پیش از آنکه افراد پولشان را برای خرید چنین محصولاتی هزینه کنند می‌بایست در مورد انتظار واقعی از اثربخشی آن محصول آگاه باشند (Sawaya 2000، قطعیت ۲+).

(Singal 2013، قطعیت ۱+) و (Daniells. 2010، قطعیت ۱+) نتیجه گرفته‌اند که مطالعاتی برای تعیین ارتباط مکمل بیوتین با ریزش مو اندروژنیک و همچنین مطالعاتی در زمینه‌ی ارتباط بروز کمبود بیوتین حاشیه‌ای و ریزش مو، مورد نیاز است.

نتیجه‌گیری نهایی:
شواهد موجود برای بررسی اثر بیوتین در کنترل و پیشگیری از ریزش مو به اندازه کافی وجود ندارد و شواهد موجود مبتنی بر مطالعات با سطح متوسط و ضعیف بوده‌اند. شواهد علمی موجود نشان می‌دهد مصرف مکمل بیوتین در افراد سالم، به احتمال زیاد تأثیری در کنترل و پیشگیری از ریزش مو ندارد. در افرادی که به علت بیماری‌های زمینه‌ای دیگر دچار کمبود بیوتین شدید شده‌اند، مصرف مکمل بیوتین ممکن است در کنترل و درمان ریزش موی ناشی از بیماری، مفید باشد.

* برای مشاهده مطالعات کارآزمایی ثبت شده به پیوست ۳: فهرست مطالعات کارآزمایی کنترل شده، مراجعه شود.

استراتژی جستجو

رفرانس ها

مطالعات وارد شده

K. G. Thompson and N. Kim (2021). Dietary supplements in dermatology: A review of the evidence for zinc, biotin, vitamin D, nicotinamide, and Polypodium. Journal of the American Academy of Dermatology 2021 Vol. 84 Issue 4 Pages 1042-1050

M. J. Adelman, L. M. Bedford and G. A. Potts (2020). Clinical efficacy of popular oral hair growth supplement ingredients. International Journal of Dermatology 2021 Vol. 60 Issue 10 Pages 1199-1210. PMCID: 33296077 DOI: 10.1111/ijd.15344

H. M. Almohanna, A. A. Ahmed, J. P. Tsatalis and A. Tosti (2019). The Role of Vitamins and Minerals in Hair Loss: A Review. Dermatol Ther (Heidelb) 2019 Vol. 9 Issue 1 Pages 51-70. Accession Number: 30547302 PMCID: PMC6380979 DOI: 10.1007/s13555-018-0278-6

A. M. Hosking, M. Juhasz and N. Atanaskova Mesinkovska(2019). Complementary and Alternative Treatments for Alopecia: A Comprehensive Review. Skin Appendage Disorders 2019 Vol. 5 Issue 2 Pages 72-89. DOI: 10.1159/000492035

D. P. Patel, S. M. Swink and L. Castelo-Soccio (2017). A Review of the Use of Biotin for Hair Loss. Skin Appendage Disord 2017 Vol. 3 Issue 3 Pages 166-169. Accession Number: 28879195 PMCID: PMC5582478 DOI: 10.1159/000462981

T. Soleymani and J. Shapiro (2017). The Infatuation With Biotin Supplementation: Is There Truth Behind Its Rising Popularity? A Comparative Analysis of Clinical Efficacy versus Social Popularity. Journal of drugs in dermatology: JDD 2017 Vol. 16 Issue 5 Pages 496-500

S. Famenini and C. Goh (2014). Evidence for supplemental treatments in androgenetic alopecia. J Drugs Dermatol 2014 Vol. 13 Issue 7 Pages 809-12. Accession Number: 25007363

A. Singal, S. Sonthalia and P. Verma(2013). Female pattern hair loss. Indian Journal of Dermatology, Venereology and Leprology 2013 Vol. 79 Issue 5 Pages 626-640. PMCID: 23974580 DOI: 10.4103/0378-6323.116732

S. Daniells and G. Hardy (2010). Hair loss in long-term or home parenteral nutrition: are micronutrient deficiencies to blame? Curr Opin Clin Nutr Metab Care 2010 Vol. 13 Issue 6 Pages 690-7. Accession Number: 20823774 DOI: 10.1097/MCO.0b013e32833ece02

N. E. Rogers and M. R. Avram (2007). Medical treatments for male and female pattern hair loss. Journal of the American Academy of Dermatology 2008 Vol. 59 Issue 4 Pages 547-566.
PMCID: 18793935 DOI: 10.1016/j.jaad.2008.07.001

M. E. Sawaya and J. Shapiro (2000). Alopecia: Unapproved treatments or indications. Clinics in Dermatology 2000 Vol. 18 Issue 2 Pages 177-186. PMCID: 10742626 DOI: 10.1016/S0738-081X(99)00108-X